Dag 2 en 3: op naar de poolcircel

Van Mora naar Umea en van Umea naar Boden

Ietsjes anders dan onze trouwe fans van ons gewend zijn. Deze keer keer beslaat de update, mede door het overlijden van de telefoon van Daan en dat het een vrij rustige dag was, 2 etappes.

Na een hele lange eerste dag hebben wij besloten om rustig aan te doen. Wij zijn rond half tien vertrokken vanuit Mora. Meteen hadden we een vrij grote uitdaging want de ruitenwissers moesten vervangen worden. Na een epische zoektocht konden we na een kleine drie kwartier weer verder.

We wilden de gang er goed inhouden dus de eerst volgende stop was alleen maar batterijen van de camera wisselen en goân!

Zo blijkt maar weer dat niets loopt zoals het zou moeten met de carbage run. Op het moment van uitstappen horen we heel hard de vraag:”Zo, lekker bakkie koffie?”

In ruil voor een lekker bakkie mochten die gasten een vrij fanatiek potje Mario Kart spelen op de nog steeds boven zichzelf uitstijgende Subaru. 

De rest van de dag verliep vrij soepel. Veel witte sneeuw en smalle bergpasjes. Eenmaal aangekomen in Umea bleek er nog één hindernis te overwinnen. 

De doorrijhoogte van de parkeergarage van het hotel was niet hoog genoeg voor de Subaru. Dit is de enige hindernis die we niet konden overwinnen. Oplossing: parkeren op straat. Jaja, ook voor ons is carbagerun soms een uitdaging.

Dag 3 Umea – Boden

Na een stevig ontbijt vertrekken wij vandaag naar de poolcirkel. Vol goeie moed stappen wij in de auto en beginnen aan onze route. Na een klein half uurtje komen wij erachter dat we misschien beter hadden kunnen tanken voor vertrek. Na een snelle blik op Google maps bleek er ook vrij weinig op de route liggen. Noodgedwongen zijn we een stukje afgeweken om de dorstige Subaru te vullen.

Eenmaal weer op pad bleek de organisatie wederom een route te hebben uitgekozen die voor verschillende auto’s uitdagend bleek. Sneeuwkettingen worden erom gezet wat tot vertraging zorgde. Onze trouwe benzine slurper vond dat allemaal een beetje overdreven en tufte vrolijk omhoog. 

Na het oponthoud werden wij ingehaald door een mededeelnemer die blijkbaar vond dat het wat harder kon. Wij hadden ons lesje wel geleerd na het kleine kusje dat wij een andere deelnemer hadden gegeven: op een ineens heel gladde kruising hadden meerdere mensen problemen met grip te vinden. 

Ondanks een noodstop gleden wij tegen iemand anders aan. Geen kleerscheuren en de subaru heeft er een stoer litteken bij.

Met dit alles in ons achterhoofd lieten wij de vrij gehaaste runner passeren met het commentaar dat hij de volgende weleens kon zijn die eraf zou gaan.

Jullie kunnen het vast al raden. Door middel van een grote berg stuifsneeuw die wij boven aan de berg zagen wisten wij genoeg. 180 graden gedraaid tegen een muur van ijs en sneeuw aan. Wij vol goeie moed de sleepkabel erachter en gaan met die banaan. Mocht helaas niet baten. Na een hoop graafwerk van onze kant en een sleep aan de voorkant kwam ie eruit. 

We vervolgden onze rit naar de poolcirkel en gaan gestaag naar het noorden. Alles zat lekker mee. Totdat we in de verte weer allemaal auto’s zagen staan wachten. Wij dachten dat er weer een vrij simpel persoon midden op de weg sneeuwkettingen aan het monteren was. Helaas bleek er iets anders aan de hand wat een stuk heftiger was. Er was een mededeelnemer betrokken geweest bij een verkeersongeval. Bij het ongeval was ook een iemand van de lokale bevolking betrokken. Gelukkig was er alleen materiële schade. De runner moet naar ons medeweten wel de run staken. 

Wij zijn snel vertrokken van de plaats van het ongeval omdat de sleepdienst de weg naar alle waarschijnlijkheid zou afzetten. Maar toen was het grote moment daar. We waren op de poolcirkel aangekomen. We stopten op een vrij drukke parkeerplaats. Daar bleek het officiële bord van de poolcirkel te staan. Foto maken en gaan dachten we. Wederom bleek niets minder waar. Er werd gebarbecued, gedronken en vooral veel gelachen. 

Eerst hebben wij degene die wij zacht aangetikt hebben een jägermeister aangeboden om het goed te maken.

Daarna hebben we met een ander team nog een biertje gedaan en onze sticker op het bord geplakt. Tijd om verder te gaan.

Het laatste stuk wilden we ook nog all-in gaan maar het bleek afgesloten door hevige sneeuwval. Dus de kortste weg dan maar. Na een snelle maaltijd naar onze bungalow waar we nu genieten van een welverdiend biertje.

Peace out!!